Νίκος, ο επαγγελματίας ποδηλάτης
Νίκος, ο επαγγελματίας ποδηλάτης
Hello Kineo reader :)
Αυτή τη φορά, θα γνωρίσεις το Νίκο, τον επαγγελματία -στην κυριολεξία- ποδηλάτη. Ο Νίκος χρησιμοποιεί το ποδήλατό του επαγγελματικά ως διανομέας, εδώ και ενάμιση χρόνο -και όπως φαίνεται, είναι πολύ χαρούμενος με αυτό. Στον ελεύθερο χρόνο του, του αρέσει να πηγαίνει βόλτες με τον Be (o σκύλος του), να κάνει διαλογισμό και να ασκεί αφιλοκερδώς Σωκρατικό coaching (πνευματική προγύμναση αυτόνομων ενηλίκων -και να το googlάρεις δεν θα βρεις εύκολα κάτι, οπότε εδώ ο Νίκος μας εξηγεί περισσότερα).
Όνειρό του είναι να ανοίξει τη δική του σχολή οδηγών για δίκυκλα και συγκεκριμένα e-bikes, ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες (έως 125 κυβικά) και ενδεχομένως πατίνια.
Απολαμβάνει χρόνο με τους φίλους του και αυτή την περίοδο εκπαιδεύεται ως εκπαιδευτής οδηγών και παράλληλα ως ADR trucker ώστε να συγκεντρώσει το κεφάλαιο που χρειάζεται για το όνειρό του.
''Η χαρά στη ζωή''
βρες το όχημα στο background :)
Νίκο ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έχεις με ποδήλατο και πώς εξελίχθηκε η σχέση σας;
“Αυτές τις πληροφορίες τις έλαβα από τη μητέρα μου, καθώς εγώ δεν τις θυμόμουν. Όταν ήμουν μικρός, περίπου 2-3 χρονών, οι γονείς μου μου αγόρασαν ένα ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες. Εγώ ωστόσο γκρίνιαζα χωρίς να μπορώ να περιγράψω τι θέλω… Οι γονείς μου ήταν σε απόγνωση και πειραματίζονταν με λύσεις για να σταματήσω να κλαίω. Κάποια στιγμή παρατήρησαν ότι το θέμα γυρίζει γύρω από τις βοηθητικές ρόδες… Μέχρι που σκέφτηκαν να τις αφαιρέσουν, όπως και τελικά έγινε. Η φασαρία τελείωσε αυτόματα και ξεκίνησε η απόλαυσή μου -και αυτό το γεγονός είναι κάτι που έμαθα πρόσφατα και τόσα χρόνια μετά, φανταστικό;!
Τα επόμενα χρόνια, και μέχρι τα 41 μου, είχα ξεχάσει τελείως το ποδήλατο. Είχα ασχοληθεί περιστασιακά μόνο με μοτοσυκλέτες. Μόλις ανέβηκα ξανά στο πρώτο μου ΚΙΝΕΟ (e-bike), συνειδητοποίησα ότι η μετακίνηση με αυτό το όχημα είναι η χαρά της ζωής…Τόσα χρόνια ήμουν homesick μακριά του! Δόξα τώ Θεώ, η ροή βρίσκει πάντα τον τρόπο και όλα έρχονται στην ώρα τους… Εξάλλου, πιστεύω και εγώ πως <<όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται>>.”
Πώς γνώρισες το ηλεκτρικό ποδήλατο και πώς το χρησιμοποιείς σήμερα στην εργασία σου;
“Το ηλεκτρικό ποδήλατο το γνώρισα μέσα από την e-food, όταν (με φώτισε ο Θεός και) είδα την αγγελία για διανομέα που είχε αναρτήσει η εταιρεία. Νωρίτερα από αυτό, απλά αγνοούσα ολοκληρωτικά την ύπαρξη τους και τις δυνατότητες που έχουν. Μόλις έκανα την πρώτη μου δοκιμή με το όχημα, ξεκίνησε ο έρωτας… έκτοτε μόνο μεγαλώνει.
Ξεκίνησα δουλεύοντας 5 μέρες την εβδομάδα, από 4 ώρες την ημέρα.
Έπειτα τις αύξησα σε 5 ώρες την ημέρα 5 μέρες την εβδομάδα.
Έπειτα τις πήγα σε 6 ώρες, 6 μέρες.
Έπειτα ζήτησα να τις αυξήσω σε 8 ώρες για 6 μερες και κάπου εδώ εμφανίστηκε ξανά η φροντίδα της ροής με την μορφή του manager στην e-food όπου αξιότιμα με ενημέρωσε “Νίκο ξέχασε το… αυτό απαγορεύεται από το νόμο, ξεπερνάς τις 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα”.”
''Το πρώτο μου Kineo e-bike''
Θα άντεχες 8 ώρες;
Άνετα, ο ανθρώπινος οργανισμός αυτοβελτιώνεται σε απίστευτο (!) βαθμό και προσαρμόζεται, αρκεί να τον φροντίζουμε ανάλογα… Μου πήρε 8 μήνες για εκπαιδευτώ και να καταλάβω όλα αυτά που χρειάζομαι ώστε να δυναμώσει το σώμα μου. Ο διατροφολόγος (Βαγγέλης Ζουμπανέας, φα! ντα! στι! κός!) με βοήθησε να κατανοήσω σε βάθος το είδος της διατροφής που έχω ανάγκη καθημερινά και ειδικά στην βάρδια, ώστε να κερδίζω ενέργεια και να λειτουργώ αποδοτικά. Έτσι βελτιώθηκε και ο σωματότυπος μου και συνεχίζει. Εξίσου σημαντικός είναι και ο ύπνος, εναρμονισμένος με τον κερκάδιο κύκλο. Φροντίζω να κοιμάμαι ένα πλήρες οκτάωρο καθημερινά και ανάμεσα στις 23.00 έως τις 02.00 που είναι κλειδί ζωής.
Τι είναι αυτό που σε έκανε να εντάξεις το e-bike στην καθημερινότητά σου;
Το e-bike έχει τρεις ουσιαστικές αξίες τις οποίες αναγνωρίζω και εκτιμώ πολύ.
Η πρώτη από όλες και η πιο σοβαρή είναι η ασφάλεια. Το e-bike πηγαίνει με ταχύτητα το πολύ έως και 25χλμ/ώρα, κάτι το οποίο δίνει το χώρο και το χρόνο στον οδηγό, ώστε να αντιλαμβάνεται άμεσα τι συμβαίνει γύρω του και να δρά ενστικτωδός σε σχέση με αυτό.
Επίσης, προσφέρει την δυνατότητα γυμναστικής (ανάλογη με τις δυνατότητες του αναβάτη). Άσε τις συνεχόμενες επιτυχίες που ακολουθούν... Πώς γίνεται αυτό; Ρυθμίζοντας ανάλογα το βαθμό της ηλεκτρικής υποβοήθησης, μπορώ να επιλέξω την ένταση του πεταλιού. Άλλοτε μπορεί να θέλω να κάνω πιο έντονη άσκηση και άλλοτε πιο ήπια έως τελείως χαλαρή. Σε κάθε περίπτωση, προκύπτει ότι φτάνω πάντα στον προορισμό μου και παράλληλα υπάρχει και ο βαθμός εκγύμνασης. Και όπως γνωρίζουμε, η γυμναστική έχει το εξής λαμπρό χαρακτηριστικό: κάνει τον οργανισμό να παράγει ενδορφίνες, που αυτές με τη σειρά τους κάνουν τον άνθρωπο χαρούμενο. Όπως έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, ένα γραμμάριο φυσικής ενδορφίνης ισοδυναμεί με εκατό γραμμάρια τοξικής κοκαΐνης (το έχει πει και ο λαμπρός φίλος και επιστήμονας Γιώργος Μηνούδης). Να γιατί ήθελα όλο και περισσότερο!
Τρίτο χαρακτηριστικό-αξία είναι η απόδοση. Η απόδοση στο e-bike μεταφράζεται σε αποστάσεις 50-70χλμ τη μέρα, κάθε μέρα, με μηδενικό κόστος για καύσιμα. Όσον αφορά στο κόστος των φορτίσεων της μπαταρίας του οχήματος, ο λογαριασμός του ρεύματος στο σπίτι μου είναι ίδιος. Το συνολικό κόστος για να έχει κανείς ένα τέτοιο όχημα, μιλώντας προσωπικά και βάσει της εμπειρίας μου με την Kineo, κυμαίνεται στα 80-100€ το μήνα (συμπεριλαμβανομένου την οδική βοήθεια για όταν μένω, την ασφάλεια του οχήματος και την συντήρησή από την ομάδα των τεχνικών της). Συνεπάγεται:
Και ασφαλής…
Και γυμνασμένος…
Και χαρούμενος…
Με 3,3€ την ημέρα!!!
Πως σας φαίνεται αυτό για απόδοση;;;
Μια όμορφη ανάμνησή σου με το ποδήλατο;
Έχω πάρα πολλές όμορφες στιγμές με το ποδήλατο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια διαδρομή μου, πέτυχα ένα παιδάκι που είχε μεταμφιέσει τον εαυτό του σε αναβάτη δράκου (φωτογραφία παρακάτω).
Μια ακόμα ωραία σκηνή είναι από την πρώτη παραγγελία που έφυγε, παρέλαβα/παρέδωσα από το νέο κατάστημα (Διονύσου 1) στα McDonald's στο Χαλάνδρι.
Μια ακόμα είναι με το μπαμπά και το παιδί, το έχω ως lifestyle παράδειγμα αυτό… κυκλοφορεί με το παιδί στο πίσω κάθισμα. Τον είδα και του ζήτησα να τον βγάλω φωτογραφία. Το ποδήλατό του δεν είναι e-bike, είναι απλά μηχανικό! Και το παιδί χοροπηδούσε από τη χαρά του (φωτογραφία παρακάτω).
Αυτές είναι μερικές από τις δισεκατομμύρια όμορφες στιγμές που έχω από το σύνολο της περιορισμένης εμπειρίας μου, γιατί σχεδόν κάθε στιγμή με το e-bike, είναι στιγμή χαράς.
Να σου πω τι πιστεύω… Η φάση του μου μυρίζει ψυχοθεραπεία…
''Το παράδειγμα του εξελιγμένου ανθρώπου''
''Η συνάντηση με την εξέλιξη της χαράς στη ζωή!''
Έχεις να δώσεις κάποιο tip για καλύτερες μετακινήσεις;
Πίστη!
Μετά πίστη στον εαυτό μας.
Και μετά απλά θα τα καταφέρουμε ξανά!
Όσο πιο δύσκολη η δοκιμασία, τόσο πιο σοφοί και φωτισμένοι γινόμαστε.
Πιστεύεις πως μπορεί κανείς να ξεκινήσει τις μετακινήσεις του με e-bike, πλήρως μόνος του;
Όλα μπορεί να τα ξεκινήσει κάποιος μόνος του. Από εκεί και πέρα, όσο ποιοτικότερη εκπαίδευση φροντίζει κανείς για τον εαυτό του, τόσο το καλύτερο για την αρμονία στην ζωή του. Η γκάμα των εμπειριών που χρειάζεται να απορροφήσει ένας αναβάτης ώστε να έχει επαρκή αντίληψη του δρόμου και να μπορεί να συμπεριφέρεται ενστικτωδός σε σχέση με την εκάστοτε κατάσταση είναι τεράστια. Πεποιθήση μου είναι χρειάζονται τουλάχιστον 2 έτη εμπειρίας για ένα αξιόλογο ξεκίνημα. Αυτό ακριβώς σκοπεύω να προσφέρω και εγώ με τη σχολή που θα δημιουργήσω. Να εφοδιάσω τους ενδιαφερόμενους με τις εμπειρίες που χρειάζονται ώστε στη συνέχεια να μπορούν να αποκτούν τις δικές τους εμπειρίες… Μόνοι τους και με ασφάλεια.
Η μετακίνηση με το δίτροχο είναι θέμα εμπειρίας. Η ασφαλής οδήγησή του προϋποθέτει χαμηλή ταχύτητα και άμεση απόκριση σε οτιδήποτε προκύψει. Ο χρόνος των αντανακλαστικών είναι ανάλογος, όσο περισσότερο βιώνει το μυαλό ερεθίσματα, τόσο περισσότερο αυτοματοποιούνται οι ενστικτώδεις συμπεριφορές και εν τέλει εκτελούνται σε απειροελάχιστους χρόνους.
Στο δίτροχο ως αναβάτης χρειάζεται να προσέχω για όλους. Ό,τι και να συμβεί, οι πιθανότητες μου για το Κ.Α.Τ. είναι πολύ μεγάλες… Πως λέμε επικίνδυνα φορτία (εκρηκτικά, ραδιενεργά κτλ) στα φορτηγά;;; Χρειάζομαι να προσέχω τόσο για μένα, όσο και για τους υπόλοιπους στο δρόμο. Έχω την ευθύνη για ολα! Πάντα κοιτάω εμένα και συγχωρώ τους άλλους… Ναι, πάω αργά και (με του Θεού τη δύναμη) αυτός είναι ο λόγος που είμαι γερός και χαρούμενος… το γεγονός ότι πηγαίνω (σταθερά) με μέση ταχύτητα 15χλμ/ώρα, μου προσφέρει την ευελιξία να μπορώ να διαχειριστώ πιο εύκολα τις καταστάσεις που προκύπτουν.
Εάν σε δέκα χρόνια από τώρα αγαπήσει ο κόσμος αυτή τη νοοτροπία τότε βλέπω μεγάλες δοκιμασίες για την βιομηχανία αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών στην Ελλάδα!
Φαντάζομαι ότι όποιος οδηγός γνωρίζει το e-bike και στη συνέχεια ανεβαίνει σε αμάξι ή μοτοσυκλέτα, θα αναρωτιέται: <<Μα τι κάνω;;; Μήπως έχω κάποιο ειδικό λόγο;;; Μήπως έχω φύγει από την Ελλάδα με τις 325 μέρες το χρόνο ήλιο;;; Γιατί όχι e-bike;;; Αφού με το e-bike μπορώ να κάνω τα πάντα, ασφαλής, χαρούμενος, γυμνασμένος και σχεδόν τσάμπα!
Γιατί τα e-bikes, απλά μπορούν.
Στην e-food είμαι πρώτος (rank 1) στην κατάταξη των διανομέων, η οποία κατάταξη τους περιλαμβάνει όλους, ακόμα και τα βενζινοκίνητα μηχανάκια.
Βγάζω κατά μέσο όρο 20 παραγγελίες στο εξάωρο. Με ένα συμβατικό ποδήλατο, αυτό θα ήταν ανέφικτο, 1.200χλμ το μήνα δεν θα άντεχε το σώμα μου. Το e-bike συμπληρώνει ακόμα και για έναν κάτω του μετρίου γυμνασμένο άνθρωπο όλα όσα χρειάζεται για να μπορεί να το χρησιμοποιεί ως όχημα εργασίας.
Η χειρότερη εμπειρία που είχες με αμάξι;
Δεν αποτελεί εμπειρία με το αμάξι, ωστόσο πρόκειται για ένα συμβάν που συνέβη έτσι όπως ερχόμουν για τη συνέντευξή μας.
Οδηγούσα το ποδήλατό μου, και αιτία του ότι οδηγούσα με 20κμ/ώρα μέσα στο κέντρο της Αθήνας και στην λωρίδα μου, με έβρισε μια οδηγός μοτοσυκλέτας. Την καταλαβαίνω… Πριν μερικά χρόνια ημουν και εγώ έτσι! Τώρα αυτό που σκέφτομαι για τέτοιου είδους σκηνικά, είναι απλά πως λυπάμαι και εύχομαι να τους φωτίσει ο Θεός όπως έκανε και σε εμένα.
Όταν ένας άνθρωπος μετακινείται με όχημα που φτάνει τα 100 άλογα να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο σε έναν άλλο άνθρωπο με όχημα που σχεδόν δεν έχει άλογα, αντιλαμβάνομαι σε τι δύσκολη κατάσταση έχει οδηγήσει την ζωή του. Ημουν και εγώ εκεί κάποτε και την καταλαβαίνω. Είναι σαν ενήλικας στα 43 μου να πηγαίνω σε ένα μωράκι μέσα στις κούνιες και να το κλωτσάω. Πραγματικά εύχομαι φώτιση!
Αναφορικά με το αμάξι, έχω οδηγήσει αρκετές φορές στη ζωή μου και αυτές ήταν εκτός πόλης. Άποψη μου είναι ότι το όχημα αυτό προορίζεται για μετακινήσεις και προορισμούς όπου δεν μπορεί να μεταβεί τίποτα άλλο πέρα από το αμάξι. Ή αν για παράδειγμα έχω ειδικές ανάγκες και θέλω να μετακινηθώ ανάλογα.
Το αμάξι για εμένα μες την πόλη είναι για το μπλέ κάδο. Αν χρησιμοποιούσα αμάξι για τις μικρές καθημερινές μου μετακινήσεις, θα ένιωθα πως μου λείπουν τα πόδια μου.
Δηλαδή, τι;;; Για ποιο λόγο να βασανίζω έτσι τον εαυτό μου;;;
Ευχαριστώ πολύ, προτιμώ την απόλαυση… E-bike και ξερό ψωμί.
<<Όταν ακούω Πόλεις για Ανθρώπους σκέφτομαι...>>
...Αρμονία στον τρόπο ζωής, καθημερινά. Δηλαδή αρμονία:
- στη μετακίνηση: τι πιο αρμονικό από το δίτροχο;
- στη διατροφή: ιδανική θεωρώ τη μεσογειακή
- στον ύπνο: για εμένα προσωπικά, αρμονικός ύπνος είναι ο αδιάκοπτος οχτάωρος μέσα στον κερκάδιο κύκλο.
- στις διαπροσωπικές σχέσεις: στις Πόλεις για Ανθρώπους οι άνθρωποι δεν σκέφτονται τι έχουν να πάρουν ο ένας από τον άλλον, αλλά τι έχουν να αγαπήσουν και να προσφέρουν ο ένας στον άλλον.
- στην εργασία: το εργασιακό περιβάλλον και το αντικείμενό ενός ανθρώπου, τον κάνουν χαρούμενο κάθε μέρα και να τον επιβραβεύουν για αυτό που είναι. Όπως ακριβώς μας κάνει να νιώθουμε εμάς η συνέντευξη που κάνουμε τώρα.
Κάπως έτσι, με όλα τα παραπάνω, αποκτάμε μια αρμονική και χαρούμενη πόλη.
Αν θα άλλαζες κάτι στην πόλη σου, τι θα ήταν αυτό;
Τίποτα. Δεν θα έκανα καμία ριζική αλλαγή στην πόλη. Θα άλλαζα και θα βελτίωνα τη δική μου πνευματικότητα και συμπεριφορά ως προς τις καταστάσεις που βρίσκω δυσάρεστες στην πόλη μου. Για παράδειγμα, βλέπω έναν άνθρωπο με ποδήλατο στην μέση της λωρίδας του, στο κέντρο της Αθήνας και τον βρίζω γιατί πηγαίνει αργά σε σχέση με εμένα που καβαλάω τα 100 άλογα παραμύθας. Ποιος το έχει το θέμα;;; Ο ποδηλάτης;;; Όχι, εγώ έχω το θέμα. Ό,τι υπάρχει γύρω μας μπορούμε να το αντιληφθούμε με μια θετική προοπτική, και τελικά να το αξιοποιήσουμε και να το διαχειριστούμε ανάλογα και αξιότιμα. Στο τέλος της μέρας με τον εαυτό μου και τα έργα μου πέφτω για ύπνο… Και προσωπικά θέλω να κοιμάμαι σαν πουλάκι.
Νίκο, ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και την τόσο όμορφη συζήτηση! Αποχωρούμε από αυτή με πολλή έμπνευση και θετικές σκέψεις :)