Meet the Rider: Ναπολέων, ο νησιώτης
Meet the Rider: Ναπολέων, ο νησιώτης
Hello Kineo reader :)
Θα θέλαμε να σου συστήσουμε τον Ναπολέων. Ο Ναπολέων είναι 36 ετών και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αγαπημένο του χόμπι είναι ο παραδοσιακός χορός, που ξεκίνησε το 2015. Όπως μας είπε, <<ο χορός μου αρέσει γιατί ενώνει, γνωρίζεις κόσμο, είναι ψυχοθεραπεία και παράλληλα φορέας κοινωνικοποίησης>>. Έκανε join τους Kineo riders το Μάρτιο του 2022 και πριν μερικές μέρες τον συναντήσαμε στο Ζάππειο, συζητώντας για τη σχέση του με το ποδήλατο και για Πόλεις για Ανθρώπους.
Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έχεις με ποδήλατο και πώς εξελίχθηκε η σχέση σας;
Μεγάλωσα στην Κέρκυρα και ως παιδάκι είχα ποδήλατο, όπως και όλα τα παιδιά εκεί. Θυμάμαι πως ειδικά στα χρόνια του Δημοτικού και του Γυμνασίου, πηγαίναμε με το ποδήλατό μας για παιχνίδι και κάναμε αρκετές εκδρομές. Μια φορά -ήμασταν κάπου 10-12 χρονών- κάναμε μια πολύ μεγάλη διαδρομή για τα δεδομένα της ηλικίας μας, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς μας. Ήταν γύρω στα 20 χιλιόμετρα, και φοβόμασταν πως δεν θα καταφέρουμε να επιστρέψουμε. Ωστόσο, τα καταφέραμε μια χαρά.
Έπειτα, ως ενήλικας, δεν είχα ιδιαίτερη επαφή. Το χρησιμοποιούσα λίγο στην Ξάνθη, ως φοιτητής, για τις μετακινήσεις μου από τη φοιτητική εστία. Θυμάμαι πως υπήρχε και ένας ποδηλατόδρομος γύρω στο 1,5χλμ.
Η επόμενη επαφή μου με το ποδήλατό ήταν το 2020 στις εποχές της καραντίνας, όποτε και ξεκίνησα να ποδηλατώ και πάλι. Λόγω του εγκλεισμού, ζήτησα από την αδερφή μου να μου στείλει το δικό της ποδήλατο, καθώς ήξερα πως εκείνη δεν το χρησιμοποιεί.
Τότε, ακόμα και την πρωτοχρονιά του 2021 που είχε αρκετό κρύο, είχα κάνει μόνος μου μια πολύ μεγάλη βόλτα στην παραλιακή. Το ποδήλατο σου δίνει μια ελευθερία. Και στη δουλειά με αυτό πήγαινα, διανύοντας καθημερινά μια απόσταση 6 χιλιομέτρων.
Τι είναι αυτό που σε έκανε να εντάξεις το ποδήλατο στην καθημερινότητά σου;
Θεωρώ πως είναι η απλότητά του και η αποφυγή της κίνησης, ειδικά στην Αθήνα. Το ποδήλατο σου προσφέρει μια ελευθερία. Το ηλεκτρικό είναι ακόμα πιο εύκολο και δεν σε κουράζει. Ενώ με το κλασικό, κουράζεσαι. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να φτάνουμε στη δουλειά μας καταϊδρωμένοι.
Επίσης, με το ηλεκτρικό ποδήλατο, ο χρόνος για την κάλυψη μιας απόστασης μειώνεται. Αν π.χ. με το συμβατικό χρειάζεσαι 40 λεπτά, με το ηλεκτρικό θα χρειαστείς 20, συνεπώς γλιτώνεις και τυχόν πιάσιμο λόγω αρκετής ώρας πάνω στη σέλα. Ακόμα, παρκάρεις πολύ εύκολα παντού. Δεν αγχώνεσαι για τίποτα! Χάρη και στη δυνατότητα για προσθήκη καλαθιού (ο Ναπολέων αναφέρεται στο δικό του μοντέλο οχήματος, το RadMini) μπορεί να σε εξυπηρετήσει και σε ψώνια και διάφορες υποχρεώσεις. Π.χ. μπορείς να πας σε κάποιο μάρκετ άμεσα, στη λαϊκή αγορά κλπ. -δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος!
Μια όμορφη ανάμνησή σου με το ποδήλατο;
Πέρασα πάρα πολύ ωραία αυτό το καλοκαίρι, έκανα πάρα πολλές βόλτες με το ποδήλατο. Νομίζω πως οι διακοπές μου έγιναν συνώνυμες με την ποδηλασία! Ξεπέρασα τον εαυτό μου και σε αποστάσεις και χιλιόμετρα, και σε ό,τι αφορά το ποδήλατο. Έχω φορτώσει το ποδήλατο με πάρα πολλά πράγματα, τόσο στη μπροστινή πλευρά, όσο και στην πίσω, δεμένα. Πολλές διαδρομές τις έχω κάνει και με φίλους -καλοκαίρι, γεμάτο βόλτες.
Αγαπημένο ταξίδι, βάσει των εικόνων και τον τοπίων που βλέπαμε, θεωρώ πως είναι η Τήνος, η οποία ήταν και ο πρώτος ποδηλατικός προορισμός. Μάλιστα δεν ήταν καν καλοκαίρι, ήταν στο τριήμερο της 25ης Μαρτίου, χωρίς να έχει προηγηθεί τρομερό planning και με συνθήκες έντονου αέρα εκείνη την περίοδο -ωστόσο, όπως λένε οι ντόπιοι <<όταν γιορτάζει η Παναγία, δεν έχει αέρα>>. Ήταν πάρα πολύ όμορφη εμπειρία. Γνωρίσαμε και πολλούς ποδηλάτες εκεί, ακόμα και ηλικιωμένους ανθρώπους από την Αθήνα, και αυτό μου έδειξε πως το ποδήλατο μπορεί να σου ανοίξει πολλούς δρόμους. Για παράδειγμα, μας είδε ένας παππούς σε ένα χωριό και μας έλεγε για τη δική του εμπειρία και το πώς χρησιμοποιεί το ποδήλατό του. Δηλαδή, υπάρχει ένα community, το οποίο δεν γνωρίζεις προτού ασχοληθείς προσωπικά με το ποδήλατο.
Έχεις να δώσεις κάποιο tip για καλύτερες μετακινήσεις;
Το ηλεκτρικό ποδήλατο είναι για όλους. Μπορεί πολλοί να νομίζουν πως δεν μπορούν να το επιχειρήσουν, αλλά πιστεύω πως ακόμα και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας μπορούν να το χρησιμοποιήσουν, και το έχω δει να συμβαίνει.
Οπότε, το tip από πλευράς μου είναι: χρησιμοποιήστε το, γιατί δεν είναι δύσκολο! Μην το φοβάστε :)
<<Όταν ακούω Πόλεις για Ανθρώπους σκέφτομαι...>>
...μια πόλη με πολύ πράσινο, πολλούς πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους, με καλό δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ώστε να μπορεί ο κόσμος να τα χρησιμοποιεί εκτενώς. Οι Πόλεις για Ανθρώπους πρέπει να δίνουν ελευθερία στον πολίτη ώστε να μπορεί να μετακινείται χωρίς δυσκολίες. Η μετακίνηση είναι φοβερό πράγμα.
Στην Αθήνα, τα λεωφορεία μας, είναι ίδια με αυτά που χρησιμοποιούσαν και οι γονείς μας, έχουν ηλικία 40+ χρόνων και εκπέμπουν πολλούς ρύπους. Ωστόσο, υπάρχουν όλες οι προδιαγραφές ώστε να γίνουν ωραίες υποδομές. Η πόλη έχει πρόσβαση στη θάλασσα και τεράστια ακτογραμμή, και για μένα το επόμενο βήμα είναι να χτιστεί κάτι σε αυτή την ακτογραμμή. Να μπορεί κανείς να τη διανύει είτε με τα πόδια, είτε με το ποδήλατο και να την απολαμβάνει. Εννοείται να προσθέταμε και περισσότερο πράσινο.
Εξίσου σημαντική είναι η παιδεία των οδηγών, ειδικά αυτών με μηχανές, οι οποίοι συχνά έχουν χειρότερες συμπεριφορές από τους οδηγούς των αυτοκινήτων. Προσωπικά, ως ποδηλάτης, αν π.χ. συναντήσω σε κόκκινο φανάρι, θα σταματήσω κανονικά και θα περιμένω να ανάψει. Έτσι, δείχνω και στον οδηγό του αυτοκινήτου πως τον σέβομαι. Αν τον προσπεράσω, είναι σαν να του λέω πως <<σας γράφω όλους>>. Αντίθετα, οι μηχανές, δεν σταματούν και συμπεριφέρονται πολύ εγωιστικά, δεν σταματάνε στις διαβάσεις και σε stop, κορνάνουν συνεχώς και φωνάζουν <<γιατί δε φεύγεις;>> και γενικότερα έχουν ανάρμοστη συμπεριφορά.
Αν θα άλλαζες κάτι στην πόλη σου, τι θα ήταν αυτό;
Πολύ δύσκολη ερώτηση! Πιστεύω πως θα έπρεπε να γκρεμιστούν πάρα πολλές πολυκατοικίες. Η παλιά Αθήνα είχε πολύ μεγάλη ομορφιά, ωστόσο με το που χτίστηκαν μαζικά πολυκατοικίες, τις δεκαετίες του 70 και του 80, χάθηκαν χώροι πρασίνου και απέκτησε έναν άσχημο χαρακτήρα. Ίσως σε πολλούς να αρέσει αυτό το στυλ, σε μένα προσωπικά όμως όχι. Αν αλλάζαμε αυτά τα κτήρια, θα ήταν σαν να δημιουργούσαμε μια νέα πόλη. Π.χ. οι πολυκατοικίες του 20 και του 30 είναι πανέμορφες -πας στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι και πετυχαίνεις πολλές καλαίσθητες. Πώς χάθηκε όλη αυτή η ομορφιά; Μπετά, μικροί δρόμοι και έλλειψη φυσικού φωτισμού στα διαμερίσματα επειδή ακριβώς το φως δεν χωράει να περάσει ανάμεσα στις πολυκατοικίες.
Η χειρότερη εμπειρία που είχες με αμάξι;
Πριν το ποδήλατο, χρησιμοποιούσα αυτοκίνητο. Η χειρότερη εμπειρία είναι ο χρόνος που περνάς μέσα στην κίνηση. Τον περασμένο Γενάρη, χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο και έκανα μία ολόκληρη ώρα για μια απόσταση 7 χιλιομέτρων, ενώ με το ποδήλατο, θα την είχα διανύσει μέσα σε μισή μόνο ώρα. Και το θέμα είναι, πως με το αυτοκίνητο, αυτή η παραπάνω ώρα είναι ώρα στασιμότητας καθώς είσαι κολλημένος στην κίνηση, και δεν περνάει καθόλου εύκολα. Η κίνηση μας χαλάει την ψυχολογία. Μας τρώει και μας επηρεάζει και αυτή την πίεση που νιώθει ο οδηγός, σίγουρα τη βγάζει κάπου. Μπορεί να τη βγάζει στη δουλειά του, στην οικογένειά του, και είναι τοξικό.
