Meet the MOM rider: 'Αννα, η δασκάλα χορού
Meet the MOM rider: 'Αννα, η δασκάλα χορού
Hello Kineo reader :)
Αυτή τη φορά, θα θέλαμε να σου συστήσουμε την Άννα, τη δασκάλα χορού.
Η Άννα είναι δασκάλα μπαλέτου και σύγχρονου χορού. Έχει σπουδάσει κλασικό μπαλέτο (απόφοιτη της σχολής χορού της Ραλλούς Μάνου) καθώς και γαλλική φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Επαγγελματικά, δεν έχει ακολουθήσει το κομμάτι της γαλλικής φιλολογίας, ωστόσο η κουλτούρα της χώρας την ακολουθεί.. Ασχολείται κυρίως με τη διδασκαλία -ενίοτε χορεύει και η ίδια. Έχει συνεργαστεί με μικρές θεατρικές ομάδες στο κομμάτι της κινησιολογίας και της επιμέλειας κίνησης παραστάσεων, κάτι το οποίο αγαπά ιδιαίτερα.
Τα προσωπικά της ενδιαφέροντα σχετίζονται επίσης με τα καλλιτεχνικά και τον πολιτισμό. Της αρέσει πολύ το σινεμά και το θέατρο, η ζωγραφική, τα εικαστικά αλλά και η συσχέτιση της εικόνας με την κίνηση: πώς δηλαδή μια εικόνα θα μπορούσε να εμπνεύσει ένα χορευτικό δρώμενο.
Όταν έχει χρόνο, της αρέσει να τον περνάει: με φίλους σε βόλτες, για φαγητό ή ποτό, αλλά και πηγαίνοντας για περπάτημα ή και διαβάζοντας κυρίως λογοτεχνία και διάφορα άρθρα.
Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έχεις με ποδήλατο και πώς εξελίχθηκε η σχέση σας;
<<Για πολλά χρόνια, σχεδόν μια δεκαετία, έκανα διακοπές στην Ερέτρια, ένα παραθαλάσσιο μέρος στην Εύβοια. Εκεί, έχω περάσει τα πιο όμορφα καλοκαίρια της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας. Μόλις έκλειναν τα σχολεία, πηγαίναμε και επιστρέφαμε στο άνοιγμα πάλι, καθόμασταν δηλαδή 3 μήνες. Το ίδιο έκαναν και πολλές άλλες οικογένειες κι έτσι ήμασταν μεγάλη παρέα.. Είχαμε ΟΛΟΙ ποδήλατο και κάναμε βόλτες όλη μέρα! Ήταν το μεταφορικό μας μέσο για οποιαδήποτε μετακίνησή μας. Για εμάς, ήταν κάτι το συναρπαστικό, καθώς
ακόμα και οι μικρές αποστάσεις που κάναμε,μας φάνταζαν μεγάλες λόγω ηλικίας. Ήταν η περιπέτειά μας, απόδραση και παράλληλα σκανδαλιά. Υπάρχει ένα αρχαίο θέατρο στην Ερέτρια, όπου συχνάζαμε τα μεσημέρια ενώ θα έπρεπε να κοιμόμαστε!
Αυτές είναι οι πρώτες μνήμες που έχω με το ποδήλατο. Τα επόμενα χρόνια, υπήρξε ένα μεγάλο gap, όπου είχα χάσει επαφή με το ποδήλατο.
Παρόλα αυτά, μέσα σε αυτό το gap υπάρχει ένας ενεργός χρόνος με ποδήλατο, όταν εργάστηκα για ένα έτος στο Ναύπλιο, διδάσκοντας σε σχολη μπαλέτου. Χρειαζόταν να μεταβαίνω για μαθήματα τόσο στο Άργος όσο και στο Ναύπλιο, μέσα στην ίδια μέρα. Αυτό γινόταν 2 φορές την εβδομάδα. Όταν τελείωνα το μάθημα στο Ναύπλιο,τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ είχαν σταματήσει λόγω ώρας, οπότε και διανυκτέρευα στην σχολή..Υπήρχε καναπές-κρεβάτι στον χώρο της υποδοχής αλλά κι ένα ποδήλατο! Το εκμεταλλεύτηκα και ξεκίνησα να πηγαίνω με αυτό στο κέντρο του Ναυπλίου, όπου έβρισκα και φίλες-μαθήτριες
μου ενήλικες φοιτήτριες και βγαίναμε. Ήταν μια αίσθηση ελευθερίας,κάτι διαφορετικό απ’την καθημερινότητά μου στην Αθήνα και μια ευκαιρία να εντάξω ξανά το ποδήλατο στη ζωή μου.
Φτάνοντας στη φετινή χρονιά, ήρθε η στιγμή της Kineo. Πλέον, έχω οικογένεια και ένα μικρό αγοράκι. Η καθημερινότητα είναι αρκετά πιεστική και το αυτοκίνητο που έχουμε χρησιμοποιείται καθημερινά από το Δημήτρη, το σύζυγό μου, λόγω δουλειάς. Εγώ από την άλλη, μετακινούμουν με τα ΜΜΜ. Στην πορεία,όμως, ειδικότερα τα 2 τελευταία χρόνια, η κούραση ξεκίνησε να γίνεται ολοένα και περισσότερη λόγω της μητρότητας και ο χρόνος ακόμα λιγότερος. Συνεπώς, κατεύφευγα στο ταξί. Πέρα από κοστοβόρο, είναι συχνά και
ψυχοφθόρο, καθώς δεν μπορείς να ελέγξεις ή να ξέρεις τι σε περιμένει από τον οδηγό. Οπότε κι αυτός ο τρόπος μετακίνησης έφτασε στο τέλμα του, αποτελώντας και οικονομικό και ψυχολογικό πρόβλημα. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε ένα δεύτερο μέσο στην οικογένεια, δεδομένου ότι και εμένα μου
αρέσει να οδηγώ πολύ. Θυμάμαι σε διακοπές μας στη Φολέγανδρο πριν χρόνια, έχοντας δίπλωμα για μηχανάκι οδηγούσα κυρίως εγώ και το απολάμβανα πραγματικά. Αρχικά λοιπόν σκεφτήκαμε να πάρουμε μηχανάκι, ωστόσο στην παρούσα φάση δεν αποτελούσε μια καλή αγορά και έπρεπε να βρεθεί μια ενδιάμεση λύση για τώρα.. Μια μέρα, κατά την αναζήτησή μου στο Διαδίκτυο, πέτυχα τα ηλεκτρικά ποδήλατα, τα οποία παρατήρησα ως
τάση. Η μητέρα μου τ’αναφέρει εδώ και χρόνια και της αρέσουν πολύ όπως και τα ηλεκτρικά μηχανάκια λόγω του ότι έχει ζήσει κάποια χρόνια στο Παρίσι {εγώ γεννήθηκα εκεί ) όπου τέτοιου είδους μέσα χρησιμοποιούνται χρόνια τώρα. Σαν οικογένεια έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με τη γαλλική κουλτούρα η οποία αν μη τι άλλο αγαπά το ποδήλατο.
Συνεχίζοντας την αναζήτησή μου λοιπόν, πέτυχα την Kineo με την οποία και επικοινώνησα. Εξέφρασα όλες τις ανησυχίες μου στο Θέμη ο οποίος μου έλυσε κάθε απορία και ασχολήθηκε ενδελεχώς. Κάνοντας τη σύγκριση κόστους, το κόστος για τη συνδρομή μου σε ηλεκτρικό ποδήλατο θα ήταν το μισό από αυτό που πλήρωνα μηνιαία για ταξί. Συγκέντρωσα έτσι όλη την πληροφορία που χρειαζόμουν και είπα στο σύζυγό μου τι είχα βρει. Προχωρώντας στη συνδρομή, ήξερα πως χρειάζομαι ανεξαρτησία σε ακόμα μεγαλύτερο μέρος των μετακινήσεών μου, πέρα από αυτών για τη δουλειά -π.χ. στις μετακινήσεις μου
με τον Ίωνα. Έτσι και ρώτησα τα παιδιά στην Kineo, εάν υπάρχει δυνατότητα για παιδικό καρεκλάκι, και ναι υπήρχε! Το επέλεξα ως κομμάτι της υπηρεσίας και δεν προχώρησα σε απευθείας αγορά, η οποία αρχικά θεωρούσα πως είναι απαραίτητη.
Πώς αποφάσισες να προσθέσεις παιδικό κάθισμα;
Η καθημερινότητά μου είναι απόλυτα συνυφασμένη με τον Ίωνα, άλλοτε από επιλογή και άλλοτε λόγω ανάγκης. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να έχω ένα μέσο που μετακινεί μόνο εμένα αλλά ούτε και ήθελα κάτι τέτοιο.Επίσης, το καρότσι σχεδόν έχει καταργηθεί πια απ’την καθημερινότητά μας, μιας κ ο Ίωνας είναι πλέον 3 ετών. Βέβαια όταν ξεκίνησα με το ποδήλατο,ήταν μόλις 2,5 ετών.
Στον Ίωνα αρέσουν πάρα πολύ οι βόλτες και απολαμβάνει να είναι σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Όπως και σε μένα άλλωστε.Δεν υπήρχε λοιπόν σενάριο όπου θα έκανα κάτι χωρίς αυτό να τον συμπεριλαμβάνει.
Υπήρχε κάποια ανησυχία ή εντύπωση που μπορεί να είχες προτού ξεκινήσεις αυτού του τύπου τις μετακινήσεις; Εάν ναι, υπάρχει ακόμα;
Ναι, θεωρούσα πως δεν θα μπορώ να κάνω πολλές μετακινήσεις με αυτό το μέσο, λόγω του παράγοντα της απόστασης. Αυτό συνειδητοποίησα πως δεν ισχύει. Έχοντας ξεπεράσει τις ανησυχίες μου στην πράξη, πλεόν διανύουμε μεγάλες διαδρομές ξεκινώντας συνήθως από το Παγκράτι όπου και μένουμε. Για παράδειγμα πηγαίνουμε στο metro mall στον Άγιο Δημήτριο, κυκλοφορούμε πάρα πολύ και στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίνουμε σε παραστάσεις, κάνουμε ψώνια και γενικότερα πάμε σχεδόν παντού. Θα έλεγα πως διανύουμε αποστάσεις μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες για ποδήλατο, ωστόσο καθόλου
αποτρεπτικές.
Μια αγαπημένη σου στιγμή ως μαμά-ποδηλάτισσα;
Έχω πολλές κατά νου. Μία από αυτές είναι όταν ετοιμαζόμαστε να φύγουμε με το ποδήλατό μας; Κατεβαίνουμε στο πάρκινγκ όπου έχουμε και το αυτοκίνητο, τον βάζω πάνω στο ποδήλατο στο παιδικό καρεκλάκι και μόλις τον δέσω κι ανέβω κι εγώ λέει <<Φύγαμε!!! Πάμε για μεγάλη αποστολή!>> όντας πάρα πολύ χαρούμενος. Νιώθει πως το ποδήλατό μας είναι πάρα πολύ γρήγορο, πως φτάνουμε παντού πρώτοι και πως κινούμαστε πιο γρήγορα και
από τα αυτοκίνητα! χαχα
Άλλη μια αγαπημένη στιγμή είναι όποτε σταματάμε σε κάποιο φανάρι. Ο Ίωνας χαιρετάει με πολύ μεγάλη χαρά τους οδηγούς των λεωφορείων και κάνει παρατήρηση σε όσους οδηγούν δίκυκλο και δεν φορούν κράνος. Κάτι ακόμα που θέλω να μοιραστώ είναι πως ο κόσμος μας αντιμετωπίζει πολύ θετικά, μας κοιτάζει με χαρά, θαυμασμό και ενθουσιασμό και η στάση του έχει θετικό πρόσημο. Όλοι χαζεούουν τον Ίωνα που κάθεται στο καρεκλάκι του και
απολαμβάνει τη βόλτα του, χειμώνα-καλοκαίρι, εξαιρώντας εννοείται τις ακραίες καιρικές συνθήκες.
Ένα tip που θέλεις να μοιραστείς;
Καθρέφτες! Βοηθούν πολύ στην πίσω ορατότητα χωρίς να χρειάζεται να γυρίσει ο οδηγός το κεφάλι του, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Μόλις είχα τη σκέψη για την προσθήκη τους, μίλησα με το Θέμη και δρομολογήσαμε την τοποθέτηση, με αμεσότητα και μικρό κόστος. Αυτό το tip μπορεί να αλλάξει όλη την οδηγική εμπειρία προς το καλύτερο.
Όταν ακούω Πόλεις για Ανθρώπους, σκέφτομαι...
...ένα συνδυασμό αστικού και φυσικού τοπίου. Στα δικά μου μάτια, αυτός ο συνδυασμός έχει την καλύτερη αρμονία. Η φύση έχει σίγουρα τη δική της ζωντάνια, ωστόσο και τα αρχιτεκτονήματα των πόλεων και τα αστικά στοιχεία είναι απαραίτητα για να κυλάει η καθημερινότητα με ένα δικό της ρυθμό, σε πολλαπλά και ποικίλα επίπεδα, όπως το πολιτισμικό. Δεν μπορώ να φανταστώ μια πόλη που θα είχε αποκλειστικά και μόνο πράσινο και ποδήλατα για παράδειγμα -μου αρέσει το αστικό ύφος, ειδικότερα όταν βρίσκεται σε ισορροπία με το φυσικό.
Ένα #citiesforpeople fact που σου έρχεται κατά νου;
Μου έρχονται δύο κατά νου. Το πρώτο ήταν στη Βιέννη, όταν είχα πάει σε ένα φεστιβάλ χορού για 15 μέρες. Εκεί, πρώτη φορά είδα να προβάλλουν ταινίες χρησιμοποιώντας ως οθόνες ορισμένες προσόψεις ιστορικών κτηρίων, με τον κόσμο να κάθεται στο γρασίδι και να απολαμβάνει τις ταινίες. Ήταν κάτι σαν drive-in, αλλά πολύ πιο αυθόρμητο και φυσικά ταιριαστό με τον τρόπο ζωής τους εκεί.
Το δεύτερο προκύπτει από μια σειρά που έχω παρακολουθήσει στο Netflix, το Borgen, κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου, γυρισμένο στη Δανία. Γενικότερα, ό,τι σχετίζεται με την Σκανδιναβία μου αρέσει πάρα πολύ. Σε αυτή τη σειρά παρουσιάζονται συχνά όλα τα μέλη του Κοινοβουλίου, όλοι οι πολιτικοί -ακόμα και η προωθυπουργός-, να πηγαίνουν ακόμα και στη Βουλή κάποιες φορές με ποδήλατο. Το σημαντικό είναι πως και σε αυτό το #citiesforpeople fact, υπάρχει η φυσικότητα. Δεν φαίνεται τίποτα ξένο ή επιτηδευμένο βλέποντας την Δανή πρωθυπουργό π.χ να μετακινείται με ποδήλατο,όπως μπορεί το ίδιο πράγμα να φαινόταν ξένο ή στημένο, αν ήταν σε κάποια άλλη χώρα.
Αν θα άλλαζες κάτι στην πόλη σου, τι θα ήταν αυτό;
Αφορά στους ίδιους τους ανθρώπους της πόλης, και συγκεκριμένα στην έλλειψη ευγένειας και πολιτισμού μέσα στην καθημερινότητά τους. Πολύ συχνά παρατηρείται έλλειψη ευγένειας, σεβασμού -συχνά και αυτοσεβασμού. Για παράδειγμα, η αναμονή μιας μεγάλης ουράς όπου μπορεί να υπάρξουν διαπληκτισμοί και απρεπείς συμπεριφορές και σχόλια χωρίς λόγο.Το ίδιο μπορεί να συμβεί ακόμα και στα ΜΜΜ ή και σε δημόσιους χώρους γενικότερα.
Θα ήθελα λοιπόν να είμαστε όλοι περισσότερο ευγενικοί και πολιτισμένοι στα πλαίσια της καθημερινότητάς μας, όσο εύκολη ή δύσκολη και αν είναι αυτή.
Άννα, σε ευχαριστούμε πολύ -και εσένα και τον Ίωνα- για την υπέροχη κουβέντα μας, και ανυπομονούμε για τον επόμενο καφέ μας, στον οποίο είμαστε σίγουροι πως θα έχεις πολλές ακόμα εμπειρίες να μοιραστείς.